چگونه یک برنامه مطالعاتی موفق تنظیم کنیم؟

همه ما می‌دانیم که حرف زدن با کودکان درباره انجام تکالیف چقدر دشوار است و اگر صادق باشیم می‌دانیم که همیشه نتیجه خوبی ندارد. بسیاری از والدین احساس می‌کنند که اطمینان از اینکه بچه‌ها تکالیف خود را تکمیل می‌کنند وظیفه آن‌هاست که این مسئله اغلب سبب بحث و تنش در خانواده می‌شود. اگرچه نمی‌شود کودکان را مجبور به مطالعه کرد، اما کارهایی است که می‌توان برای حفظ انگیزه آنان انجام داد.

در اینجا چند نکته درباره ایجاد عادات مطالعه مثبت در کودکان ارائه می‌کنیم.

 مکالمه را دوستانه نگه‌دارید

سعی کنید که بحث درباره تکالیف را غیررسمی و دوستانه نگه‌دارید. بدون فشار، بدون استرس. اگر بتوانیم نگرانی خود را در مورد موفقیت آن‌ها کمتر نشان دهیم، به‌احتمال‌زیاد کمتر این نگرانی را به آنان منتقل خواهیم کرد.همه می‌دانیم که کودکان به تاکتیک‌های اجباری واکنش خوبی نشان نمی‌دهند. البته بزرگ‌سالان نیز همین‌طور هستند. هیچ‌کس دوست ندارد که به او القا شود که انگار فردی هوشمند نیست. بنابراین ارائه نکته‌های ظریف و کوچک بهتر از یک بحث جدی نتیجه می‌دهد.

مطالعه را به آینده شغلی مرتبط کنید

«پدر و مادرم به من بیش‌ازحد سخت نگرفتند تا تکالیفم را انجام دهم، اما آن‌ها زمان زیادی را صرف گفتگو درباره علایقم می‌کردند و آن‌ها را با مسیرهای شغلی احتمالی مرتبط می‌کردند که همیشه هیجان‌انگیز به نظر می‌رسیدند. هیچ‌وقت به‌صورت مستقیم به آن اشاره‌ای نمی‌شد اما کاملاً مشخص بود اگر بخواهم به رؤیای خود به‌عنوان یک خلبان نیروی هوایی دست‌یابم، باید ریاضی و فیزیک را خوب بدانم، پس به این شکل انگیزه می‌گرفتم. من به نیروی هوایی نپیوستم، اما توانستم در یک ‌رشته خوب قبول شوم که گزینه‌های بسیاری را در اختیارم قرار داد.» - مایکل، مدیرعامل یک شرکت

از تاکتیک‌هایی برای کمک به آن‌ها در ایجاد انگیزه در خود استفاده کنید

«فرزند ارشد من همیشه حساس به نظرات دیگران است، بنابراین تاکتیک‌های من معمولاً شامل ستایش و تحسین و بازخوردهای خاص درباره کارهایش می‌شود. او کسی نبود که خودش آغازگر یک کار باشد، بنابراین همیشه برای فراهم کردن ساختار و عادات خوب برای تمرکز بر درس به ما احتیاج داشت- اما با گذشت زمان پیشرفت‌های خوبی کسب کرده است. از سوی دیگر، جوان‌ترین کودک من به‌شدت رقابتی و منطقی است. اعمال ساختار بر روی او اثر عکسی دارد- اگر نخواهد کاری را انجام دهد نتیجه آن‌همیشه دعوا و جنگ است. بنابراین، به‌جای آن، سعی می‌کنم حس رقابت ذاتی او را تحریک کنم و برایش چالش‌هایی را فراهم کنم تا بتواند در برابر آن‌ها خود را ثابت کند.» -کارو، مدیر بازاریابی مصرف‌کننده

  از کمک گرفتن از یک معلم یا دوست نهراسید

«دو سال آخر دبیرستان بسیار متفاوت بود و من با برخی از دروس، مخصوصاً شیمی، مشکل داشتم. موضوع و مفاهیم درسی را درک نمی‌کردم و در آن زمان نمی‌دانستم که برای به دست آوردن کمک به چه کسی مراجعه کنم. از سؤال کردن سر کلاس خوشم نمی‌آمد و معلم نیز ازنظر من خیلی رفتار دوستانه‌ای نداشت. راه‌حل من یک معلم خصوصی بود. که فوق‌العاده کمک کرد.توانستم تمام سؤالاتم را از معلم خصوصی‌ام بپرسم و با او به حل تمرین بپردازم.» - رندی، مدیر محصولات

 استفاده از تلفن همراه و کامپیوتر را محدود کنید

«والدینم با محدود کردن ساعات استفاده از کامپیوتر، مطالعه را در من تشویق می‌کردند: من می‌توانستم چند ساعت در هفته را تعیین کنم که مجاز به استفاده از کامپیوتر هستم، اما انتظار می‌رفت که در ساعات دیگر مطالعه کنم.» -الکس، مدیر تحلیل آماری

 گفتگو را زود شروع کنید

«ما از سال‌های ابتدایی مدرسه در مورد تکالیف ما با بچه‌هایمان صحبت کرده‌ایم.الآن که تکلیف اهمیت بیشتری پیداکرده است آن‌ها به صحبت‌های ما و کمک‌های ما عادت کرده‌اند، البته بیشتر مواقع ترجیح می‌دهند بدون کمک به مطالعه بپردازند. اگر تا زمان نوجوانی منتظر بمانید، ممکن است هیچ‌گاه کمک شما را نپذیرند.»

منبع: قلم چی

نحوه‌ی آموزش اشکال و مهارت‌های فضایی به فرزند پیش دبستانی خود

داشتن درکی از اشکال، اندازه‌ها و مکان‌های نسبی، بیش‌تر از آنکه شما ممکن است فکر کنید، به کودکتان کمک خواهد کرد.

نوشته شده توسط هانک پلیسیر، 7 ژانویه 2016

آیا کودکتان برج‌های بلندی می­سازد که بر کف اتاق نشیمنتان فرو می­ریزند؟ احیاناٌ همه جا قطعات پازل را پیدا می‌کنید؟ یا احتمالاً ورق‌های بازی فکری مورد علاقه‌ی فرزندتان همیشه از روی پلّه‌ها سر در می‌آورند و هیچ‌وقت به جعبه باز نمی‌گردند؟

قبل از اینکه از کوره در بروید، در نظر داشته باشید که این نوع بازی کردن چیزی فراتر از تفریح و سایر بازی‌ها است: به آن بازی فضایی گفته می­شود و نقش کلیدی در به وجود آوردن حسّ اندازه، فضا، شکل، موقعیت، جهت و حرکت در کودکتان دارد. این مهارت­ها ممکن است فقط از لحاظ انتزاعی مهم به نظر برسند، اما آن‌ها در دوره‌ی مهد کودک واقعاً مهم و حیاتی هستند، چرا که بر مهارت­های اوّلیه‌ی ریاضی کودکتان و توانایی او برای درک جهت­ها تاثیر می­گذارند.

مهارت‌های فضایی چیزهایی هستند که به ما در عبور از خیابان، رانندگی یا کنار هم گذاشتن اسباب و اثاثیه کمک می­کنند، امّا علاوه بر آن، در ریاضی هم مهم هستند. این مهارت‌ها با سطوح شیب‌دار و نردبان شروع می­شود و نهایتاً به یک شغل در حوزه‌ی علوم، فناوری، مهندسی و ریاضیات (STEM) می­رسد. مهارت‌های فضایی در میان مهارت‌هایی است که هنگام سنجش آمادگی برای مهدکودک اندازه‌گیری می­شوند. از مهد کودکی‌ها انتظار می­رود که چهار شکل را بشناسند و نام ببرند - دایره، مربّع، مثلّث و مستطیل - و این نشانه‌ی شروع دروس هندسه‌ی فرزندتان است.

هم‌چنین از مهد کودکی ها انتظار می­رود که جهت‌های شامل کلمات ریاضی فضایی مثل در جلویِ، پشتِ و بالایِ را دنبال کنند. کودکی که مکان بدنش در فضا را می‌داند - مثلاً در انتهای صف یا کنار دوستت - در دنبال کردن جهت‌های رایج مهد کودک و  کنار آمدن با دیگران هنگامی که کودکان یاد می‌گیرند با یکدیگر بازی کنند و شریک شوند بهتر عمل می‌کند.

کارشناس ریاضیات ابتدایی، داگلاس کلمنت، این را «زبان فضا» می­نامد. کلمنت، استاد دانشگاه ایالتی نیویورک در بوفالو و یکی از نویسندگان یادگیری و تدریس ریاضیات ابتدایی، به والدین توصیه می­کند کلمات مربوط به اشکال و فضا مثل پشتِ، زیرِ، عمیق، آخر، معکوس، مثلث و گوشه را در تعاملات روزانه‌ی خود با بچّه‌های کوچکشان استفاده کنند. طبق نظر کلمنت، با گفتن چیزهایی مثل «نگاه کن، من ساندویچ پنیرت را به شکل مثلث بریدم» و «من کفشت را پشت مبل پنهان کردم؛ آیا می‌توانی آن‌ها را پیدا کنی؟» شما در حال آشنا کردن فرزندتان با ریاضیات از طریق کارهای روزمرّه هستید. کلمنت می­گوید که همه‌ی کودکان خردسال همان درک پنهان (فهمیده شده امّا بیان نشده) یکسانی از ریاضیات دارند - امّا برای آشکار ساختن این درک (بیان واضح آن)، بچّه‌ها نیاز دارند زبان ریاضی را بشنوند و فرصت فکر کردن در مورد آن و استفاده از آن هنگام صحبت کردن خودشان را پیدا کنند.

در اینجا تعدادی روش جالب راحت برای آشنا کردن فرزند خردسالتان با ریاضی در طول یک روز معمولی آمده است.

ریاضی را در حین داستان گفتن تمرین کنید

چه قبل از به رخت خواب رفتن و چه در آخر هفته‌ها، زمان داستان گفتن فرصتی عالی برای کمک به فرزندتان است که اشکال مختلف را بشناسد. دبورا ج. استیپک، استاد کارشناسی ارشد دانشگاه استنفورد پیشنهاد می‌دهد، «وقتی در حال خواندن یک کتاب تصویری برای فرزندتان هستید، موقعیت ها و نمودهای فضایی را نشان دهید. بگویید "درخت پشت ماشین است" و "سقف یک مثلث است". بپرسید "چند تا دایره می­توانیم در خانه پیدا کنیم؟ چند تا مستطیل؟" با استفاده از زبان فضایی و اشکال، شما به فرزندتان کمک می­کنید که به پردازش - و استفاده - از زبان ریاضی عادت کند.

در جستجوی اشکال

استیپک می­گوید بازی‌های گنج‌یابی «روشی عالی برای ایجاد مهارت‌های ریاضی هستند.» آن‌ها نیاز به همان مهارت‌های شناختی استفاده شده در حین زمان داستان گفتن دارند، اما در زندگی واقعی. نقشه‌هایی ساده بکشید که نیاز داشته باشد کارآگاه کوچکتان با استفاده از راهنمایی نقّاشی‌های شما جهت‌یابی کند.

برای یک پروژه بزرگتر آماده‌اید؟ تلاش کنید اجازه دهید که فرزندتان در تعیین محلّ اسباب و اثاثیه اتاقش یا اینکه چطور اسباب‌بازی‌هایش چیده می‌شوند کمک کند. هر دوی اینها، آگاهی فضایی فرزندتان را افزایش خواهد داد.

یادگیری در حین انجام کارهای روزمرّه

در کارهای خانه نیاز به کمک دارید؟ به فرزند کوچکتان بگویید فنجان‌های کوچک و کاسه‌ها را روی هم بچیند. فرزند مهد کودکی شما می­تواند محفظه‌های پلاستیکی کوچک را داخل بزرگترها بگذارد. وقتی زمان شستن لباس‌ها است، او می­تواند لباس های کثیف را با توجّه به رنگ و لباس‌های تمیز را با توجّه به اینکه متعلّق به چه کسی است، دسته‌بندی کند یا حوله‌های دستی کوچک‌تر را روی حوله‌های بزرگ‌تر حمّام بچیند.

در مهد کودک، از بچّه‌ها انتظار می­رود که از آدرس‌های سه مرحله‌ای پیروی کنند. اما این نیاز به تمرین دارد! در خانه با کمک به یادگیری کارهای روزمرّه‌ی سه مرحله‌ای توسّط فرزندتان به او کمک کنید. اگر آن‌ها را به نوعی تفریح تبدیل کنید، بهتر خواهد بود. برای مثال، هر شب، کودکتان را عادت دهید که لباس خواب بپوشد، دندان‌هایش را مسواک بزند و سپس داستانی را که شما با هم خواهید خواند را انتخاب کند. کارهای روزمرّه را با هم مرور کنید و به فرزندتان در به خاطر سپردن ترتیب کمک کنید. گام اول چیست؟ لباس خواب!

وقتی پای رفتار فرزندتان در مهد کودک در میان باشد، درک استواری از حروف اضافه مانند پشتِ، رویِ، بالا و پایین، به فرزندتان در درک جهت‌ها کمک خواهد کرد. برای مثال، اگر فرزندتان به انتهای صف نمی­رود یا در کنار لَری نمی‌ایستد وقتی معلّم از او می­خواهد، شما باید مطمئن شوید که به خاطر آن نیست که او نمی­داند انتها یا کنار چه معنایی دارند. چرا؟ زیرا دنبال کردن جهت‌ها بخش بزرگی از چیزی است که از کودکتان در مهد کودک انتظار می­رود.

یک ماجراجویی جغرافیایی داشته باشید

وقتی در حال رانندگی یا پیاده‌روی به سمت خانه هستید، از فرزند کوچکتان درمورد جهت‌ها بپرسید و ببینید آیا می­داند شما کجا هستید یا خیر. در باغ وحش یا در یک شهر بازی، ببینید آیا ره‌یاب کوچکتان می‌تواند شما را به سمت زرّافه‌ها یا ترن هوایی جهت‌یابی کند یا خیر. در خوار و بار فروشی، ببینید آیا مسئول خرید شخصیتان می­تواند بخش میوه را پیدا کند، سپس یخچالی که شیر دارد. یا از فرزندتان بخواهید چهار دایره، سه مثلّث، یک مستطیل و یک مربّع را در مسیرتان نشان دهد.

در طبیعت، شاید نزدیک یک جوی، شما می­توانید به مهندس خردسالتان کمک کنید تونلی با استفاده از شن یا گل بسازد. ببینید آیا او می­تواند جریان آب را با ساخت یک سد با سنگ‌ها، شاخه‌ها و برگ‌ها هدایت کند یا خیر. این بازی‌ها فرزندتان را به تفکّر درمورد محلّ اشیاء نسبت به یکدیگر عادت می‌دهند.

هنگام پیاده‌روی کردنتان در طبیعت زمان زیادی ندارید؟ به زمین‌شناس کوچکتان اجازه دهید سنگ‌هایی را که می­تواند به شیوه‌های مختلف - اندازه، شکل و رنگ - طبقه بندی کند را در خانه جمع‌آوری کند.

پس راحت باشید و به کودکتان اجازه دهید که بلوک‌ها و پازل‌ها را دربیاورد و فرزندتان را تشویق کنید که هر طور قلب کوچکش می‌خواهد بازی کند. اسباب‌بازی‌های قابل ترکیب و ساختنی مثل لگوها چیزهای محبوبی هستند که ارزش ریخت و پاشی که باعث می‌شوند (و دردی که گاهاً با رفتن پای برهنه‌تان روی آنها تجربه می‌کنند) را دارند زیرا این اشکال که زیر، بالا و کنار یکدیگر قرار می‌گیرند دارند زیربنای استواری برای مهارت‌های ریاضی و حلّ مسئله می سازند که در مهد کودک و پس از آن به درد فرزندتان خواهد خورد.

ویراستار: مهریار لسانی

منبع: قلم چی

انعطاف‌پذیری دیجیتال: راهنمای والدین

سازمان مشارکت اطلاعات والدین، مرکز والدین، در گزارش ۲۰۱۴ خود با مؤسسه‌ی اینترنتی آکسفورد مذاکره‌ای را درباره‌ی اهمیت ارتقای انعطاف‌پذیری دیجیتال در کودکان و نوجوانان، به عنوان مسئولیتی مشترک، آغاز کرد.

مرکز والدین و فرماندهی استفاده از کودکان و حفاظت آنلاین (CEOP) میزبان کنفرانسی مشترک در لندن بودند که در ماه اکتبر برای حمایت از خانواده ها و کسانی که با آن‌ها مشغول به کار هستند، به منظور کمک به ایجاد انعطاف پذیری دیجیتال در جوانان برگزار شد.

اما دقیقاً منظور از انعطاف‌پذیری دیجیتال چیست؟ و چگونه می‌توانیم در راستای پرورش آن به عنوان پدر و مادر به فرزندان خود کمک کنیم؟

اهمیت انعطاف‌پذیری دیجیتال در چیست؟

در مرکز والدین، اغلب از ما خواسته می‌شود که منظورمان از "انعطاف‌پذیری دیجیتال" و این‌که با انعطاف‌پذیری آفلاین تفاوتی دارد را بیان کنیم. پاسخ این است که انعطاف‌پذیری آنلاین، با وجود تفاوت‌های مهم و حیاتی، مشابه انعطاف‌پذیری در هر زمینه‌ی دیگری است.

انعطاف‌پذیری دیجیتال شامل داشتن توانایی برای درک زمانی‌ است که شما در معرض خطر آنلاین هستید، دانستن این‌که در صورت بروز مشکل چه کاری باید انجام دهید، آموختن از تجربیات آنلاین بودن خود و این‌که چگونه از عهده‌‌ی مشکلات یا نارحتی خود برآیید.

کودکانی که از نظر دیجیتالی انعطاف‌پذیر هستند می‌توانند چالش‌های دنیای مدرن و دیجیتال را مدیریت کنند.

شما باید بتوانید زندگی آنلاین را کشف کنید

انعطاف‌پذیری دیجیتال از طریق استفاده‌‌ی آنلاین و تجربه‌ی آموخته شده رشد می‌کند و نمی‌تواند با پرهیز از دنیای دیجیتال توسعه یابد. به عبارت دیگر، شما نمی‌توانید با دور نگه‌داشتن فرزندان‌تان از اینترنت به آن‌ها کمک کنید انعطاف‌پذیر دیجیتال شوند.

غریزه‌ی بسیاری از والدین است که از ابزارها و فیلترهای مختلف استفاده کنند تا بتوانند فرزندان‌شان را از چیزهای تند و زننده که ممکن است در اینترنت پیدا شود محافظت کنند. این ممکن است برای کودکان بسیار مفید باشد و ابزارها برای همه‌ی کاربران اینترنت مهم است-ما اغلب تنظیم‌های حریم خصوصی‌مان را به خوبی بررسی می‌کنیم-اما زمانی که بحث پرورش کودکانی با قابلیت انعطاف پذیری دیجیتالی پیش می‌آید، ضروری است که والدین اطمینان حاصل کنند که فرزندان‌شان مجاز به کشف دنیای آنلاین هستند.

واقعیت این است که اگر شما تلاش کنید به عنوان اولین خط دفاع خود کنترلی والدانه داشته باشید، فرزند شما کاری را خواهدکرد که بچه‌ها معمولاً انجام می‌دهند؛ آن‌ها سعی می‌کنند راهی را در اطراف‌شان پیدا کنند که می‌تواند به بخش های خطرناک‌تر شبکه، مانند بخش‌های مخرب وب تاریک، منتهی شود. مهم‌تر از همه، شما در راستای انعطاف‌پذیری دیجیتالی‌شان به آن‌ها کمک نخواهیدکرد.

والدین حمایت‌کنندگان کلیدی هستند

تحقیقی که توسط مرکز والدین با مؤسسه‌ی اینترنتی آکسفورد انجام شد نشان داد که کودکانی که آزادانه از اینترنت استفاده می‌کردند و از جانب والدینِ حمایت‌کننده حمایت می‌شدند-نسبت به کسانی که در استفاده از اینترنت به شدت تحت نظارت بودند-کمتر در معرض آسیب‌های اینترنتی قرار می‌گرفتند و از تجربه‌های سازنده‌ی آنلاین مانند یادگیری یک مهارت جدید بیشتر لذت می‌بردند.

شش راه برای ارتقای انعطاف پذیری دیجیتال در خانه

از همان مهارت‌های والدانه‌ای استفاده کنید که برای ایمن نگه‌داشتن آن‌ها به صورت آفلاین استفاده می‌کنید؛ مانند حد و مرز مذاکره، صحبت کردن در مورد موضوع‌های دشوار که همه‌ی ما به نوعی از آن خودداری می‌کنیم و کمک کردن به فرزندتان تا رفتار خوب و بد را از هم تشخیص دهد.

۱) قوانین منصفانه و استواری در رابطه با استفاده‌‌ی اینترنت فرزندتان در منزل تنظیم کنید. همان‌طور که آن‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، سعی کنید قوانین را با آن‌ها به اشتراک بگذارید تا کنترل بیش‌تری بر دنیای دیجیتال خود داشته باشند.

2) به کودک خود آموزش دهید تا در مورد هر آن‌چه می‌خوانند، می‌بینند یا می‌شنوند نقادانه فکر کنند. برای کودکان به این معنی است که آن‌ها را تشویق کنید تا از خود بپرسند "نظر پدر و مادر در مورد آن چیست؟" هرچه بزرگ‌تر می‌شوند باید بتوانند خود را ارزیابی کنند که آیا در یک مکان آنلاین خطرناک هستند و  اطلاعاتی که دریافت می‌کنند قابل اعتماد و مفید هست یا خیر. (دوره‌ی والدین دیجیتالِ مرکز والدین به طور کامل توضیح می‌دهد که چرا برخی از فضاهای آنلاین از برخی دیگر خطرناک‌ترند.)

۳) وقتی ارتباطات مردم دیجیتال است، بسیار سخت است که با یک‌دیگر هم‌دردی کنند. به همین دلیل است که ارسال پیام های وحشتناک توسط اوباش‌های اینترنتی(ترول‌ها) بسیار آسان به نظر می‌رسد. کمک به کودک‌تان برای درک این موضوع و درنگ و تأمل در مورد آثار چیزهایی که به صورت آنلاین ارسال می‌شوند، به آن‌ها کمک خواهد کرد تا با برخی از رفتارهای دشواری که با آن‌ها مواجه می‌شوند کنار بیایند و از درگیر شدن با آن‌ها خودداری کنند.

۴) نگاهی مثبت به استفاده‌ی فرزندتان از اینترنت داشته باشید. فارغ از این‌که نظر شما در مورد چیزهایی که فرزندان‌تان تماشا می‌کنند یا ساعت‌هایی که صرف موسیقی و PS4 می‌کنند چیست، اگر به طور مداوم از برنامه‌ها و بازی‌های مورد علاقه‌ی آن‌ها انتقاد کنید، فرزندان‌تان دیگر تمایلی به صحبت در مورد زندگی آنلاین خود با شما نخواهند داشت.

۵) بچه‌هایی که می‌‎توانند در برابر اشتباه آنلاین جلوی لغزش خود را بگیرند می‌توانند یاد بگیرند و از تکرار همان اشتباه پرهیز کنند. شما می‌توانید به آن‌ها کمک کنید تا به آسانی با شما در مورد اشتباهات خود صحبت کنند. (این بدان معناست که برای حفظ آرامش خود تلاش کنید حتی اگر بسیار متعجب و حیران هستید.) اطمینان حاصل کنید که آن‌ها می‌دانند در صورت نیاز به کمک به کجا باید رجوع کنند و تشخیص دهید اگر آن‌ها نمی‌توانند به خوبی بهبود یابند شما می‌توانید مداخله کنید و به آن‌ها کمک کنید.

۶) به فرزند خود اجازه دهید کشف کند و مسئولیت زندگی آنلاین خود را بر عهده بگیرد. کنترل داشتن بر هر وضعیت خاص بخش مهمی از انعطاف‌پذیری است و در حقیقت بخش مهمی از انعطاف پذیری دیجیتال است. کمک به آن‌ها برای درک و توسعه‌ی احساس خود از آن‌چه به صورت آنلاین درست و غلط است، ضروری است.

انعطاف‌پذیری دیجیتال چیز ثابتی نیست؛ یک توانایی واحد و یا مجموعه‌ای از دروس نیست که آموخته شود. چیزی است که هر کودکی می‌تواند داشته باشد و والدین بیشتر از هرکس دیگری می‌توانند برای تقویت آن اقدام کنند.

مرزهای مشخصی برای زندگی آنلاین فرزندان‌تان مشخص کنید، سپس کمی دور شوید و به آن‌ها اجازه دهید دنیای آنلاین را به طور امن کشف کنند، با علم به این‌که شما برای کمک به آن‌ها در صورت بروز هر اشتباهی حضور دارید.

ویراستار: لیلا زحلی

منبع: قلم چی

بازدید از مدرسه: به دنبال چه باشیم، چه بپرسیم

برای اینکه درکی از محیط مدرسه به دست آورید و به پاسخ پرسش‌هایتان برسید، هیچ جایگزینی برای بازدید از تمام مدارسی که در لیست شما هستند وجود ندارد.

در حدّ توان سعی کنید از تمام مدارس موجود در لیست خود بازدید نمایید. بازدید بهترین روش برای تشخیص این موضوع است که آیا یک مدرسه برای فرزند شما مناسب است یا خیر. حتّی یک بازدید کوتاه هم به شما در شناسایی نقاط قوّت و چالش‌های یک مدرسه کمک خواهد کرد. بازدید همچنین تنها راه برای آشنایی پیدا کردن با حال و هوای مدرسه است – عوامل نامحسوس امّا مهمّی همچون پویایی تدریس، مشارکت دانش‌آموزان، کیفیت روابط و احترام بین دانش‌آموزان، معلّمان، مدیران و اولیای دانش‌آموزان و این احساس کلّی که مدرسه محیطی امن و الهام‌بخش را فراهم می‌کند.

چک‌لیست‌های بازدید از مدرسه

یک راهنمای قابل چاپ که به شما در برنامه‌ریزی بازدیدتان از مدارس دوره‌های ابتدایی، راهنمایی یا دبیرستان کمک کند دریافت نمایید.

پیش از بازدیدتان

1. تکالیف خود را انجام دهید. درباره‌ی مدارسی که قصد بازدید از آن‌ها را دارید، مطالعه کنید. با والدین دیگر صحبت کنید و روزنامه‌های محلّی را به دنبال مقالاتی راجع به آن مدارس بررسی نمایید.

2. با مدرسه تماس بگیرید. اکثر مدارس تورهای درون‌مدرسه‌ای متداول و جشن‌های عمومی برگزار می‌نمایند - معمولاً در پاییز. با مدرسه تماس بگیرید یا به‌صورت اینترنتی زمانی را برای بازدید مشخّص نمایید.

3. بپرسید و مشاهده نمایید. سؤالاتتان را پیش از بازدیدتان یادداشت نمایید (سؤالات نمونه‌ی زیر به شما در تهیه‌ی فهرستتان کمک می‌کند.)

سؤالاتی کلیدی که باید پرسید

آیا این مدرسه فلسفه یا مأموریت آموزشی خاصی دارد؟

• هر کلاس به‌طور میانگین چندنفره است؟

• رویکرد این مدرسه نسبت به نظم و امنیت دانش‌آموزان چیست؟

• دانش‌آموزان چه میزان تکلیف در منزل دارند؟ فلسفه/رویکرد مدرسه نسبت به تکلیف در منزل چیست؟

• چه انواعی از منابع کتابخانه‌ای در دسترس دانش‌آموزان است؟

• تکنولوژی به چه نحوی برای کمک به تدریس و یادگیری در این مدرسه استفاده می‌شود؟

• هنرها چه جایگاهی در برنامه‌ی آموزشی دارند؟

• چه فرصت‌های فوق برنامه‌ای (ورزش، باشگاه، خدمات اجتماعی، مسابقات) برای دانش‌آموزان وجود دارد؟

• دانش‌آموزان چگونه به مدرسه می‌روند؟ آیا مدرسه سرویس رفت و آمد رایگان با اتوبوس دارد؟

• آیا موارد زورگویی یکی از مشکلات مدرسه است؟ آیا مدرسه سیاست ضدّ زورگویی دارد؟

• آیا مدرسه برنامه‌ای برای دانش‌آموزان نخبه دارد؟

• این مدرسه چگونه از دانش‌آموزانی که مشکلات آموزشی، اجتماعی یا احساسی دارند حمایت می‌کند؟

• معلّمان چه موقعیت‌هایی جهت پیشرفت در حرفه‌ی خود دارند؟ معلّمان به چه شکل‌هایی با یکدیگر همکاری می‌کنند؟

• آیا مدرسه کلاس‌های تربیت بدنی (PE) ارائه می‌دهد؟

• برخی از مهم‌ترین دستاوردهای این مدرسه چه چیزهایی هستند؟ برخی از بزرگ‌ترین چالش‌هایی که مدرسه با آن‌ها رو به رو است، چه هستند؟

ویژگی‌هایی که باید به دنبالشان بود

• آیا کلاس ها شاد به نظر می‌رسند؟ آیا کارهای دانش‌آموزان به نمایش گذاشته می‌شود، و آیا متناسب با سطح آموزشی آن‌ها می‌باشد؟

• آیا معلّمان مشتاق و دانا هستند و از دانش‌آموزان سؤالاتی در جهت تحریک و حفظ مشارکتشان می‌پرسند؟

• آیا مدیر مدرسه با اعتماد به نفس و علاقمند به تعامل با دانش‌آموزان، معلّمان و اولیا به نظر می‌رسد؟

• دانش‌آموزان وقتی از کلاسی به کلاس دیگر می‌روند یا در فضای باز بازی می‌کنند، چگونه رفتار می‌کنند؟

• آیا یک انجمن اولیا-مربّیان (PTA) فعّال در اینجا وجود دارد؟ چه انواع دیگری از مشارکت والدین در این مدرسه دیده می‌شود؟

• امکانات مدرسه چقدر خوب نگهداری می‌شوند؟ آیا سرویس‌های بهداشتی تمیز و رو به راه هستند و زمین‌های بازی ایمن و جذّاب هستند؟

خصوصاً در مورد مدارس دوره‌ی ابتدایی

• برخی از نقاط برجسته‌ی برنامه‌ی آموزشی این مدرسه در خواندن، ریاضیات، علوم و مطالعات اجتماعی چه هستند؟

• از چه معیارهایی برای تعیین نحوه‌ی جای‌گذاری دانش‌آموزان در کلاس‌ها استفاده می‌شود؟

• این مدرسه چگونه اولیا را از اطّلاعات و فعّالیت‌های مدرسه مطّلع می‌کند؟

• آیا مراقبت مناسب از کودکان قبل و بعد از مدرسه وجود دارد؟

• بچّه‌ها چه میزان زمان خارج از کلاس در هر روز دارند؟

خصوصاً در مورد مدارس دوره‌ی راهنمایی

• این مدرسه چگونه دانش‌آموزان را برای تصمیمات مهمّ تحصیلی که انتخاب‌های آن‌ها را در دوره‌ی دبیرستان و بعد از آن تعیین می‌کند، راهنمایی و آماده می‌نماید؟

• آیا مدرسه در صورت نیاز دانش‌آموزان به کمک بیشتر، کلاس‌های خصوصی یا حمایت‌های دیگری ارائه می‌دهد؟

• آیا کلاس‌های یادگیری زبان‌های خارجی (فرانسوی، اسپانیایی و غیره) به دانش‌آموزان ارائه می‌شود؟

• اگر مدرسه بزرگ است، آیا تلاشی برای ایجاد فعالیت‌هایی که حسّ بودن در یک اجتماع را ایجاد می‌کنند، دارد؟

خصوصاً در مورد مدارس دوره‌ی دبیرستان

• آیا برنامه‌ی آموزشی این مدرسه یک تمرکز خاص دارد، مثلً علوم، تکنولوژی، مهندسی و ریاضیات (STEM) یا هنرها؟

• مدرسه چه میزان بر روی آمادگی برای دانشگاه تأکید دارد؟

• آیا مدرسه قبولی‌های خوبی در آزمون‌های دانشگاهی و امتیازات تحصیلی دارد؟

• چه درصدی از دانش‌آموزان در آزمون‌های ورودی دانشگاه شرکت می‌کنند؟

• دانش‌آموزان پس از فارغ التحصیلی به کجا می‌روند؟ چه تعداد در دوره‌ی چهارساله‌ی دانشگاه شرکت می‌کنند؟ آیا فارغ التحصیلان از مدرسه برای دانشگاه آماده هستند؟

• آیا مشاورانی برای کمک به دانش‌آموزان در تصمیم‌گیری‌های مهمّ مربوط به کلاس‌ها در دسترس هستند؟

• آیا مشاوره و حمایت دانشگاهی وجود دارد؟

• آیا مدرسه گزینه‌های متنوّع برنامه‌ریزی شغلی برای دانش‌آموزانی که به دانشگاه نمی‌روند ارائه می‌دهد؟

• آیا عوامل مدرسه انتظارات بالایی برای همه‌ی دانش‌آموزان در نظر می‌گیرند؟

• آیا مدرسه برنامه‌های آموزش خصوصی دارد تا دانش‌آموزان در صورت نیاز بتوانند کمک بیشتری دریافت نمایند؟

• دانش‌آموزان چگونه به مدرسه می‌آیند؟ آیا مدرسه پارکینگ دارد و آیا اتوبوس‌های عمومی یا شهری وجود دارند؟

•  آیا این مدرسه برنامه

مشاوره دوشنبه 31 تیر 1398 ساعت 10:19